کد مطلب:230215 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:276

رضای رضا
سگم پاسبان سر كوی دوست

ز مهرش مرا پر رگ و پیه و پوست



علی بن موسی امام مبین

كه نزدش ز حق رازهای نكوست



سلیل نبی مهتر شیخ و شاب

كه گلزار دین را از او رنگ و بوست



غیاث ملل پیشوای امم

خدای جهان را ید و عین و روست



امان الوری رهبر دین را از او

كه مخصوص لطف و عنایات هوست



ولی خدا آن كه دین را از او

بسی عزت و شوكت و آبروست



گرفته است صیت علوش جهان

چو جدش پیمبر به خلق و به خوست



عطایش به بارش چو ابر بهار

به هر شهر و هر مملكت كو به كوست





[ صفحه 31]





چه قهر و بلا و چه لطف و عطا

به ما آنچه او می پسندد نكوست



مرا از جهان و از این و از آن

رضای رضا بهترین آرزوست



به این سگ اگر لطف كرد و كرم

نباشد عجب چون كرم كار اوست



4 ربیع الثانی 1419 ه. ق / مشهد مقدس



[ صفحه 32]