کد مطلب:230215
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:276
رضای رضا
سگم پاسبان سر كوی دوست
ز مهرش مرا پر رگ و پیه و پوست
علی بن موسی امام مبین
كه نزدش ز حق رازهای نكوست
سلیل نبی مهتر شیخ و شاب
كه گلزار دین را از او رنگ و بوست
غیاث ملل پیشوای امم
خدای جهان را ید و عین و روست
امان الوری رهبر دین را از او
كه مخصوص لطف و عنایات هوست
ولی خدا آن كه دین را از او
بسی عزت و شوكت و آبروست
گرفته است صیت علوش جهان
چو جدش پیمبر به خلق و به خوست
عطایش به بارش چو ابر بهار
به هر شهر و هر مملكت كو به كوست
[ صفحه 31]
چه قهر و بلا و چه لطف و عطا
به ما آنچه او می پسندد نكوست
مرا از جهان و از این و از آن
رضای رضا بهترین آرزوست
به این سگ اگر لطف كرد و كرم
نباشد عجب چون كرم كار اوست
4 ربیع الثانی 1419 ه. ق / مشهد مقدس
[ صفحه 32]